Na czym polega wewnętrzna siła i jak ją rozwijać?

Wewnętrzna siła to zestaw kompetencji i cech, dzięki którym trudności życiowe są mniej dotkliwe, cele osiąga się łatwiej, a ogół działań jest zbieżny z tym, co dla Ciebie ważne. Jeśli czujesz wewnętrzny opór, chwiejność postaw, doświadczasz braku autentyczności, a każdy problem urasta do rozmiarów tragedii, zadbaj o swoje zasoby wewnętrznej siły. Poniżej prezentujemy techniki wzmacniania charakteru.

Czym jest wewnętrzna siła?

Wewnętrzna siła to zbiór cech oraz kompetencji mentalnych i moralnych, które pozwalają żyć w zgodzie ze sobą i w harmonii z innymi ludźmi, osiągać swoje cele oraz przezwyciężać trudności, które przynosi codzienność. Na wewnętrzną siłę, nazywaną też siłą charakteru, składają się m.in.:

• Świadomość – swoich potrzeb, możliwości i ograniczeń.
• Elastyczność i zdolność adaptacji do zmieniających się okoliczności.
• Zdolność ochrony swoich granic bez naruszania cudzych, czyli asertywność.
• Sprawczość – pozwala brać sprawy w swoje ręce bez czekania, aż przytrafi Ci się coś dobrego.
• Rezyliencja – plastyczność, elastyczność emocjonalna oraz umiejętność powrotu do równowagi po trudnym doświadczeniu.
• Otwartość – pozwala przyjmować to, co przynosi życie, poznawać nowe perspektywy i sposoby myślenia, jest warunkiem rozwoju.

Wewnętrzna siła bywa czasem mylona z jej toksycznymi imitacjami. Postawy takie jak upór, arogancja, wywyższanie się czy perfekcjonizm i nadmierna ambicja pozornie są wyrazami siły. Pamiętaj jednak, że prawdziwa siła wewnętrzna idzie w parze z rozumieniem swoich słabości i przyjmowaniem ich, a także z elastycznością i zdolnościami do adaptacji. Nie jest podszyta lękiem przed porażką ani oceną otoczenia – w odróżnieniu od wyżej wymienionych sztywnych i z gruntu lękowych postaw.

Czujesz, że brak Ci wewnętrznej siły? Mamy dobrą wiadomość! Do pewnego stopnia składa się ona z cech, które nie są wrodzone, lecz nabyte oraz możliwe do rozwijania. Zbuduj swoją wewnętrzną siłę przez trening w słabszych obszarach i wzmacnianie tych zasobów mentalnych, które już masz.

Dlaczego ćwiczenie wewnętrznej siły jest ważne?

Rozbudzona siła psychiczna pozwoli Ci nie tylko działać skuteczniej, ale też z większym poczuciem sensu, które będzie towarzyszyło Twoim codziennym doświadczeniem. Siła wewnętrzna zwiększa również kontrolę, buduje łagodną i elastyczną dyscyplinę oraz pozwala lepiej radzić sobie z presją.

Odporność psychiczna to duża część siły wewnętrznej. Bywa ujmowana jako zdolność człowieka do pozytywnego rozwoju i dobrego funkcjonowania psychospołecznego pomimo niekorzystnych warunków życia. Oznacza to, że odporność psychiczna pozwala cieszyć się życiem, budować relacje i osiągać cele, nawet jeśli otoczenie Ci nie sprzyja. To ogromna moc, która do pewnego stopnia ogranicza negatywny wpływ otoczenia na to, jak wygląda Twoje życie.

Osoba silna wewnętrznie zna swoją wartość i nie lokuje jej w tym, jak widzą ją inni. Osiąga cele, aby się spełniać, a nie imponować otoczeniu. Robi miejsce na pełnię doświadczeń, nie odsuwa od siebie trudnych uczuć. Zna siebie – wie, co jej służy, a co nie. Dzięki temu może się skutecznie regulować emocjonalnie i regenerować. Rozpoznaje także swoje wartości – to, co jest dla niej najważniejsze – i podejmuje decyzje, używając tych wartości jak kompasu.

Pozytywny wpływ rozwoju siły wewnętrznej na jakość (a nawet długość) życia został dowiedziony naukowo:

• Wysoka rezyliencja wiąże się z wytrwałością, spokojem, samodzielnością i poczuciem sensu.
• Według badania z BMJ Mental Health osoby z wyższym poziomem odporności psychicznej miały o 53% niższe ryzyko śmierci w ciągu 12 lat.
• Według wyników badań opublikowanych w „ScienceDirect” w artykule „Perspectives on resilience: Personality Trait or Skill?” część rezyliencji ma podłoże w osobowości, ale wiele jej aspektów można wzmocnić interwencjami psychologicznymi. Oznacza to, że do pewnego stopnia Twoja siła wewnętrzna jest wrodzona, ale też ma komponent zależny od Ciebie – do wypracowania i doskonalenia.

4 filary siły wewnętrznej

Siła wewnętrzna opiera się na 4 filarach. Są to:

• Odporność psychiczna.
• Inteligencja emocjonalna (EQ – Emotional Quotient).
• Samoświadomość i spójność wewnętrzna.
• Akceptacja i samowspółczucie.

Odporność psychiczna, czasem utożsamiana z pojęciem rezyliencji, jest opisywana rozmaicie, a jedną z ważnych koncepcji jest model 4C Petera Clougha i Keitha Earla. Badacze wskazują, że na odporność psychiczną składają się: kontrola, zaangażowanie, reakcja na wyzwanie oraz pewność siebie (Control, Commitment, Challenge, Confidence).

Odporność psychiczna to zdolność radzenia sobie z trudnościami bez załamywania się. Osoba odporna psychicznie wraca do równowagi emocjonalnej i życiowej – problemy nie wywierają na nią trwałego negatywnego wpływu. Niektóre przeszkody mogą wręcz być wykorzystywane jako katalizatory rozwoju. Jak podają Barry Michels i Phil Stutz, autorzy opracowań poświęconych rozwijaniu wewnętrznej siły oraz tzw. siły życiowej: Jeżeli idziesz wprost na spotkanie bólu, rozwijasz w sobie nadludzką siłę.

Inteligencja emocjonalna (EQ) jest definiowana jako zdolność rozpoznawania stanów emocjonalnych swoich własnych oraz innych ludzi, radzenia sobie z tymi stanami i używania ich. Iloraz inteligencji emocjonalnej jest mierzalny i, co ważne, można go zwiększać – przez całe życie!

Osoba o wysokiej inteligencji emocjonalnej nie jest bezradna wobec emocji, których doświadcza, trafnie je rozpoznaje oraz umie powiązać je z bodźcem. Dzięki empatycznemu reagowaniu dobrze radzi sobie także z emocjami innych osób, co ułatwia tworzenie wartościowych więzi międzyludzkich i podnosi jakość życia osobistego oraz zawodowego i społecznego.

Samoświadomość i spójność wewnętrzna to wiedza o samym sobie, znajomość swoich wartości oraz prowadzenie życia zgodnie z nimi. Osoba samoświadoma i spójna wewnętrznie robi to, co mówi, a mówi to, co myśli. Nie poddaje się też łatwo wpływom otoczenia. Jej czyny są potwierdzeniem jej słów. Samoświadomość obejmuje także indywidualne ograniczenia i trudności, talenty i umiejętności, słabe jak i mocne strony, czynniki stresujące oraz regenerujące.

Samoświadomość oraz wewnętrzną spójność można pogłębiać przez m.in. praktykę uważności, refleksję nad swoimi zachowaniami oraz regularną weryfikację, czy obecne życie jest zgodne z wartościami, które przyjmujesz za swoje. To droga do większej autentyczności, głębszego poczucia sensu i ukierunkowania swojego postępowania oraz zaangażowania w to, co robisz.

Akceptacja i samowspółczucie to pozytywne emocje skierowane na samego siebie: wyrozumiałość, cierpliwość, łagodność. Na ogół mamy ich sporo dla innych, a bardzo niewiele dla siebie, co prowadzi do nadmiernego krytycyzmu i niskiej samooceny, a nawet do wypalenia.

Akceptacja siebie oraz okazywanie samemu sobie współczucia pozwala realizować zadania z większym luzem, uciszyć wewnętrznego krytyka i zapewnić sobie opiekę psychiczną. Bo jeśli Ty o siebie nie zadbasz, to kto to zrobi?

Na tych 4 filarach wznosi się Twoja siła wewnętrzna. Jeśli czujesz, że któryś z nich się kruszy i chwieje, możesz sięgnąć po techniki rozwijające poszczególne obszary.

Jak rozwijać siłę wewnętrzną? Narzędzia i techniki

Nad siłą wewnętrzną można pracować przez całe życie. Lepiej jednak tego nie odwlekać. Idealny moment, aby zacząć, jest teraz! Dlatego poniżej znajdziesz podpowiedzi, jak wzmacniać umysł, sprawczość i ciało, aby zwiększać siłę charakteru.

Trening umysłu

Sięgnij po te ćwiczenia, jeśli czujesz się rozproszony, przytłoczony nadmiarem myśli albo zauważasz, że często masz dużo krytycznych głosów w głowie na swój temat. Oto co może pomóc zyskać większą klarowność i spokój umysłu.

1. Praktyka uważności

Jej największą zaletą jest to, że każda czynność może być przedmiotem praktyki uważności. Kilka pomysłów:

• Uważne jedzenie. Podczas posiłku odkładasz telefon, nie oglądasz telewizji, skupiasz się wyłącznie na jedzeniu – smaku, konsystencji, zapachu. Zauważasz, kiedy zaczynasz się sycić. Dodatkowy atut tego ćwiczenia to więcej przyjemności z posiłku.
• Skanowanie ciała. Codziennie przez 5 minut skupiasz uwagę na poszczególnych częściach ciała – od stóp po głowę – zauważając napięcie, ciepło, chłód, pulsowanie, swędzenie i inne doznania z ciała – zarówno przyjemne, jak i nieprzyjemne, bez ich oceny czy próby zmiany.
• 3-minutowa przerwa na oddech. W ciągu dnia, np. po stresującym mailu, zatrzymujesz się na 3 minuty i skupiasz wyłącznie na oddechu – jak wchodzi i wychodzi z ciała.
• Uważne mycie naczyń. Koncentrujesz się tylko na tej czynności – dotyku wody, temperaturze, fakturze naczyń, ruchu rąk.

Pamiętaj, że ćwiczenia uważności nie służą temu, aby robić coś perfekcyjnie. Obserwuj bez oceniania. Staraj się przyjmować rzeczy takie, jakimi są, nie modyfikować swoich czynności i nie kontrolować np. oddechu czy ruchów.

2. Prowadzenie dziennika

Journaling przeżywa obecnie prawdziwy renesans i nic dziwnego! Zapisywanie swoich myśli i emocji niesie wiele korzyści, począwszy od tego, że pozwala „spuścić ciśnienie”, pozbyć się nadmiaru myśli zaśmiecających umysł. Oto kilka typów dzienników. Wybierz ten, który najsilniej do Ciebie przemawia. Możesz też je miksować:

• Poranny dziennik myśli. Zapisujesz przez 5 minut wszystko, co masz w głowie – bez cenzury. Pomaga oczyścić umysł i zyskać dystans do myśli.
• Dziennik wdzięczności. Codziennie wieczorem zapisujesz 3 rzeczy, za które jesteś wdzięczny. Nawet drobiazgi, jak „kawa na balkonie” czy „czyjś uśmiech”.
• Dziennik emocji. Opisujesz sytuację oraz swoją reakcję: co poczułeś, jak zareagowało ciało, co powiedziałaś, co myślałeś i jak to wszystko zmieniało się w czasie. Taki dziennik daje wgląd w swoje reakcje i pomaga lepiej je zrozumieć, a następnie korygować.
• Dziennik wewnętrznego dialogu. Zapisujesz, co do siebie mówisz w głowie w trudnych momentach, i próbujesz to przeformułować na wspierające słowa. Np. jeśli po oblanym egzaminie powtarzasz sobie: „Nie nadaję się do tego, nie skończę tych studiów”, w dzienniku wewnętrznego dialogu możesz przeformułować to na: „Teraz czuję się przytłoczona i zniechęcona, ale to nie znaczy, że nie dam rady. Wiele osób miało podobne momenty, a mimo to skończyli studia. Ja też mogę”. W ten sposób uczysz się oddzielania myśli, emocji i wydarzeń od swojej osoby (dokonujesz defuzji).

Dziennik wewnętrznego dialogu to element reframingu poznawczego, czyli przeprogramowywania się ze starych ograniczających przekonań na nowe, wspierające. Omawiamy go niżej.

3. Reframing poznawczy

Reframing poznawczy polega na zastępowaniu myśli, emocji, słów i przekonań, które Ci nie służą, takimi, które wspierają Twoje cele i wartości. Reframing wymaga pewnego stopnia świadomości: rozpoznania emocji oraz negatywnych głosów w głowie, a następnie oddzielenia ich od siebie. Wyobraź sobie, że wszystkie trudne myśli i emocje są jak chmury na niebie, ale to Ty jesteś niebem. One się przetaczają, a Ty trwasz. Dlatego nie musisz przyjmować każdej swojej negatywnej myśli jak prawdy objawionej. Możesz wybierać te, które ciągną Cię do góry i podnoszą jakość Twojego życia, a także kreować nowe myśli i postawy, zmieniając perspektywę – jak w przykładach poniżej:

❌ Zamiast: „Zawaliłam spotkanie, jestem beznadziejna”.
✔️ Mów: „To spotkanie nie poszło idealnie, ale było kilka dobrych momentów. Następnym razem lepiej się przygotuję”.

❌ Zamiast: „On mnie ignoruje, na pewno mnie nie lubi”.
✔️ Mów: „Może jest zajęty albo ma gorszy dzień. To nie musi mieć nic wspólnego ze mną”.

❌ Zamiast: „Nie dam rady wystąpić publicznie”.
✔️ Mów: „To normalne, że się stresuję. Ten stres oznacza, że mi zależy – mogę go wykorzystać jako energię”.

❌ Zamiast: „Mam tak dużo do zrobienia, że się załamię”.
✔️ Mów: „Mam dużo zadań, ale mogę je podzielić i zacząć od jednej rzeczy na raz”.

4. Praca z wewnętrznym krytykiem

Wewnętrzny krytyk to głos, który jest w stanie skutecznie odciągnąć Cię od pracy na rzecz spełniania marzeń. Nigdy nic mu się nie podoba. Rozkręcony krytyk jest agresywny i natrętny, ale nawet ten cichy potrafi dać w kość. A wcale nie musi! Praca z wewnętrznym krytykiem przebiega w 4 krokach:

• Zidentyfikuj głos krytyka. Zapisuj, co mówi, np.: „Jesteś za słaba, nikt cię nie weźmie poważnie”. Zastanów się, skąd ten głos pochodzi. Najczęściej jest to zinternalizowany głos kogoś ważnego z dzieciństwa, np. wymagającego rodzica, który bierzesz za swoje własne myśli.
• Rozróżnij swoje „ja” i oddziel je od krytyka, np. mówiąc: „To głos mojego wewnętrznego krytyka, a nie prawda o mnie”.
• Wejdź w dialog z krytykiem, np.: „Rozumiem, że chcesz mnie chronić przed porażką, ale Twoje słowa mnie ranią. Potrzebuję wsparcia, nie ataku”. Uwaga! Nie próbuj ignorować krytyka ani uciszać go siłą – staje się wówczas jeszcze głośniejszy. Pamiętaj, że krytyk ma dobre intencje, tylko dobierane przez niego środki już nie działają, bo wykształcił się we wczesnych latach życia i nie dorastał razem z Tobą.
• Przekształć krytykę we wspierający przekaz, bazując na samowspółczuciu, np. zamiast: „Jestem beznadziejna” powiedz sobie: „To był trudny dzień. Każdy miewa potknięcia. Zasługuję na szacunek i troskę”.

Trening działania

Postawa, jaką przyjmujesz podczas swoich działań, ma ogromny wpływ na ich efektywność, ale też to, czy dążenie do swoich celów będzie męczarnią, czy ekscytującą podróżą. Poniższe ćwiczenia pomogą Ci budować odwagę, konsekwencję oraz niezależność zarówno od innych, jak i od swoich własnych myśli, które mogą wyprowadzać Cię na manowce.

1. Asertywność i stawianie granic

Asertywność pozwala chronić swoje zasoby i nie trawić ich na potrzeby innych osób, które mogłyby Cię nadużywać. Warto opanować tę umiejętność, aby zachować siły witalne na realizację swoich celów i regenerację. Odmawianie jest trudne, ale da się go nauczyć. Następnym razem, gdy poczujesz, że ktoś narusza Twoją przestrzeń albo próbuje wmanewrować Cię w coś, w co nie chcesz się angażować (poznasz to po uczuciu gniewu, ścisku w żołądku, nagłym napięciu), stań po swojej stronie i spróbuj poniższych komunikatów:

• Gdy ktoś chce Twojej pomocy: „Rozumiem, że masz dużo na głowie, ale ja też mam swoje obowiązki i nie dam rady tego przejąć”.
• Gdy towarzystwo nalega, abyś został: „Miło mi z wami być, ale potrzebuję dziś odpoczynku. Wychodzę teraz”.
• Gdy rozmowa zejdzie na niekomfortowe kwestie: „To dla mnie trudny temat, nie jestem gotowa, aby o tym teraz mówić”.

2. Oswojenie strachu przed porażką

Porażka jest naturalnym elementem życia, podobnie jak sukces. Nie da się przejść drogi rozwoju w żadnej dziedzinie, nie wystawiając się na porażkę. Mimo to strach przed nią bywa tak paraliżujący, że… nie podejmujesz żadnych działań. W takim scenariuszu przegrana jest pewna – nie osiągniesz celu, nie stawiając pierwszego kroku.

Jeśli boisz się porażki, nie odpychaj tego lęku. Zrób na niego miejsce. Pozwól sobie go poczuć i przeżyć. Pamiętaj jednak, że Twój strach to nie Ty. To tylko emocja, która nie musi decydować o Twoim postępowaniu. Warto ją zauważyć, zrozumieć jej cel (ochrona Ciebie!), docenić, a następnie oddzielić od swojej osoby i pozwolić minąć. Możesz powiedzieć sobie np.:

• Może mnie nie przyjmą, ale jeśli nie spróbuję, na pewno nic się nie zmieni. Odmowa nie oznacza, że jestem bezwartościowa.
• Nie muszę być od razu dobra. Idę na kurs po to, żeby się uczyć – to naturalne, że na początku popełnię błędy.
• Mogę się pomylić, ale to nie przekreśla całości. Nawet jeśli coś nie wyjdzie – i tak się rozwijam.
• To był trudny moment, ale spróbuję jeszcze raz. Każda porażka to krok do przodu, jeśli czegoś mnie uczy.

Znasz powiedzenie: „bój się i rób”? Dokładnie o to chodzi! Emocje będą się pojawiać – to naturalne. Pamiętaj jednak, że to Ty trzymasz ster. Masz siłę, aby działać mimo strachu, a nawet przeżyć porażkę i… iść dalej. Z reguły w prawdziwym życiu nie są one tak miażdżące, jak podpowiada Ci wyobraźnia. Twoje przejęzyczenie podczas wystąpienia zostanie zapomniane chwilę później.

3. Walka z perfekcjonizmem

Dążenie do ideału pogrzebało wiele świetnych inicjatyw. Jeśli ciągle widzisz coś, co można poprawić w swojej pracy albo w ogóle nie zaczynasz, bo uważasz, że Twoje umiejętności nie są wystarczające, czas na walkę z perfekcjonizmem. Na początek przyjmij i powtarzaj jak najczęściej dwie prawdy:

• Gotowe jest lepsze niż idealne. Te słowa odnoszą się właśnie do projektów, które nigdy nie weszły w życie, bo ich twórcy dążyli do perfekcji, która jest nieosiągalna w praktyce. Przez to pozytywny wpływ Twoich działań na świat zostaje zablokowany, a Ty się nie rozwijasz.
• Lepsze jest wrogiem dobrego. Nie musisz robić wszystkiego najlepiej ani coraz lepiej za każdym razem. Czasem rzeczy dobre są w zupełności wystarczające.

Jest jednak przepaść między zrozumieniem tego a praktyką. Dlatego perfekcjonizm należy zwalczać aktywnie. Oto co możesz zrobić:

• Celowo oddaj pracę czy projekt nie w pełni dopracowany. Nie bubel, ale też nie arcydzieło. Większość prac nie wymaga poziomu mistrzowskiego i z dużą dozą prawdopodobieństwa Twoje otoczenie nie przykłada aż tak dużej wagi do każdego detalu jak Ty – perfekcjonista.
  Jak to zrobić? Wybierz jedno zadanie dziennie, które wykonasz nie na 100%, tylko na 70–80% – np. mail, obiad, notatki, post na Instagramie. Po zakończeniu zapisz:
  - Co czułeś, robiąc to „nieidealnie”?
  - Czy świat się zawalił?
• Daj sobie przestrzeń oraz przyzwolenie na błędy. One i tak się pojawią. Nie muszą być jednak źródłem frustracji ani przygnębiających myśli na własny temat. Aby nieco złagodzić obawę przed pomyłkami i niedociągnięciami, wejdź w kontakt ze swoim wewnętrznym krytykiem, tak jak opisaliśmy wyżej.
• Rozgość się w przeciętności. Przeciętność nie jest zła, jest po prostu… średnia. Taka jak większość. Zejdź na chwilę ze świecznika, na którym stawiasz sam siebie. Daj sobie oddech. Zrób coś zwyczajnie. Zrób na 50%. Gdy masz gorszy dzień, nawet 20% będzie w porządku.
  
  Zauważ, że działania nieperfekcyjne również są skuteczne. Zanotuj to, co się udało, mimo że nie poszło idealnie, np.
  ✓ Zdałam egzamin, mimo że nie wiedziałam wszystkiego.
  ✓ Goście byli zadowoleni, mimo że ciasto się nie udało.
  ✓ Moja prezentacja miała kilka potknięć, ale przekazałam to, co ważne.
  ✓ Spędziliśmy super dzień z dziećmi, chociaż lodziarnia była zamknięta.
  
  Prowadź taki dziennik przez kilka dni lub tygodnie – tak długo, jak potrzebujesz.
• Unikaj porównywania się do innych. Gdy zauważysz, że zestawiasz swoje osiągnięcia z sukcesami innych ludzi, zwłaszcza w social mediach, pamiętaj, że porównujesz ich scenę ze swoimi kulisami. Nie widzisz ich porażek, trudności i zmagań, nie znasz ich motywacji. Miarą Twojego sukcesu uczyń swoje wartości i włóż wysiłek w to, co naprawdę dla Ciebie ważne. Wymaga to sporej selekcji, która z początku może być trudna, bo perfekcjoniście wszystko wydaje się równie ważne.
  
  Pomocny może być dziennik realnych oczekiwań. Zawrzyj w nim:
  - co musisz zrobić
  - co chcesz zrobić
  - co wystarczy, aby uznać, że jest w porządku.

Trening fizyczny

Siła wewnętrzna idzie w parze z siłą fizyczną – sprawnością i dobrym stanem ciała. Te komponenty człowieka są nierozerwalne i oddziałują na siebie wzajemnie. Przestrzeganie zasad zdrowego stylu życia nie tylko poprawia samopoczucie, ale też buduje siłę charakteru – choćby przez regularność ćwiczeń oraz dyscyplinę, jakiej wymaga utrzymanie zdrowej diety. Oto na co zwrócić uwagę na polu fizycznym, aby wzmocnić się duchowo.

• Aktywność fizyczna. Codzienny umiarkowany wysiłek i sporadyczny intensywny poprawiają wydolność, pozwalają na bieżąco rozładować stres, zresetować głowę, regulują pracę praktycznie wszystkich układów w ciele, chronią przed chorobami przewlekłymi… Korzyści z aktywności fizycznej są nieprzeliczalne na żadne pieniądze. Ile sportu uprawiać? WHO zaleca dorosłym co najmniej 150–300 minut aerobowej aktywności fizycznej o umiarkowanej intensywności tygodniowo. Wybierz taką, która sprawia Ci przyjemność, np. intensywne spacery, bieganie, basen, pilates, rower.
• Zdrowy sen. To podstawa regeneracji. Osoba „niedospana” myśli wolniej, trudniej się koncentruje, traci ochotę na jakiekolwiek aktywności i staje się bardzo podatna na stres, który z kolei utrudnia sen… i koło się zamyka. Aby zadbać o sen, który da odpoczynek, ok. 2 godziny wcześniej wejdź w tryb relaksu. Ekrany zamień na książkę, unikaj posiłków, zwłaszcza ciężkich. Zrób coś, co Cię odpręża, np. ćwiczenia oddechowe, poświęć czas swojemu hobby albo bliskim.
• Zdrowa dieta, czyli źródło wartościowego paliwa – nie tylko energii, ale też składników mineralnych, białka, enzymów… Bez tego Twój organizm da o sobie znać i zacznie domagać się swoich praw w dotkliwy sposób, np. przez obniżenie odporności, osłabienia, trudności z koncentracją i pamięcią czy chroniczne zmęczenie. Jak zatem jeść? Postaw na produkty nieprzetworzone z dużym udziałem warzyw nieskrobiowych. Unikaj słodyczy, smażonych przekąsek i wyrobów z białej mąki. Specjalne potrzeby i cele dietetyczne (np. związane ze schorzeniami, zmianą masy ciała czy intensywnymi treningami) skonsultuj z dietetykiem klinicznym.

Potrzebujesz wsparcia z zewnątrz na drodze do wewnętrznej siły? Pomocne mogą być np. sesje z psychoterapeutą, coachem czy mentorem. Możesz skorzystać także z kompleksowego kursu, który przeprowadzi Cię od podstaw i wiedzy teoretycznej do praktycznych zadań zwiększających zasoby wewnętrznej siły.

Siła wewnętrzna - odkrywanie tajników motywacji

W dzisiejszych czasach, kiedy zmiany są jedyną stałą, a wyzwania codziennie testują naszą determinację i elastyczność, zrozumienie i rozwijanie własnej motywacji staje się kluczowe. Oto szkolenie, które pozwoli Ci odkryć Twoją wewnętrzną siłę.

Dowiedz się więcej

Jak stworzyć osobisty plan rozwoju?

Budowanie siły wewnętrznej to ważny aspekt rozwoju osobistego i jak każda inna jego dziedzina może być skutecznie zaplanowany. Jeśli powyższe zmiany wydają Ci się przytłaczające, pamiętaj, że nie musisz robić wszystkiego na raz ani natychmiast. We wdrażaniu zmian w postawach i zachowaniach wzmacniających charakter znacznie lepiej sprawdzi się metoda małych, ale regularnych kroków. Badania dowodzą, że tworzenie nowych nawyków zajmuje nawet ponad pół roku. Daj więc sobie czas i skup się na tym, aby działać codziennie. Efekty przyjdą.

Zacznij od określenia, które obszary wymagają rozwinięcia. Potrzebujesz więcej asertywności, a może określenia swoich wartości, które nadadzą kierunek Twoim działaniom? Gdy już to wiesz, czas na realistyczny plan oraz wskazanie efektów, jakie chcesz osiągnąć, a wreszcie wpisanie konkretnych działań w swój plan dnia.